การที่ซาโลมอนสมรสกับมเหสีหลายคนอาจไม่ถือว่าผิดจริยธรรมในยุคนั้น โดยเฉพาะเมื่อเป็นการแต่งงานด้วยเหตุผลทางการทูต แต่ก็ไม่อาจเป็นที่ยอมรับในแง่คำสอนในโทราห์ (เทียบกับเฉลยธรรมบัญญัติ 17:17)[5] เรื่องราวนี้เน้นไปที่ประเด็นถกเถียงทางศาสนามากกว่าทางจริยธรรมเกี่ยวกับการมีภรรยาชาวต่างชาติ ด้วยลักษณะที่คล้ายกับความในคัมภีร์ช่วงหลังการไปเป็นเชลย (เอสรา 10; เนหะมีย์ 10) มองว่าภรรยาชาวต่างชาติเหล่านี้เป็นสิ่งยั่วใจที่คุกคามความภักดีต่อพระเจ้าของอิสราเอล[5] ซาโลมอนประทานสิ่งที่คล้ายกับสิทธิและเสรีภาพในการนับถือศาสนาของชนกลุ่มน้อยในสมัยใหม่แก่เหล่ามเหสี แต่พระองค์ทรงทำเกินเลยไปจนกลายเป็นทำบาปร้ายแรงต่อพระยาห์เวห์ นำไปสู่ผลที่ตามมาอย่างร้ายแรง[5]